วันนี้เราขอนำเสนอเรื่องราวของครูดอยใจสู้ เล่าชีวิ ตกว่าจะเดินทางไปถึงโ ร งเรียน มอเตอร์ไซค์ติดห ล่ มเป็นประจำ
แต่ไม่ย่อท้อ ยอมแ บ กกระสอบอาหารกลางวันเด็ก ๆ ขึ้นบ่ าไปให้เด็กนักเรียนได้อิ่มท้อง ไม่ขอย่อท้อ
ยอมทำทุกอย่ างเพื่อให้เด็กได้เรียนหนังสือ โดยผู้ใช้เฟซบุ๊ก Punyapat Pun หรือ ครูอ๋อ นายปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์
ครูหนุ่มไ ฟ แ ร ง โ ร งเรียนป างตองประช าสรรค์ ต.โป่งสา อ.ป าย จ.แม่ฮ่องสอน ได้โพสต์ภาพพร้อมระบุข้อความว่า
ไม่ต้องห่ ว ง พี่ใส่โ ซ่ สุดท้ายติดห ล่ มโ ซ่ห ลุ ดหายหมด ขึ้นไม่ไหวก็แ บ ก อาหารกลางวันเด็ก ๆ
“การดำรงชีวิ ตที่ดีจะต้องปรับปรุงตัวตลอดเวลา ต้องมีความเพียรและความอดทนเป็นที่ตั้ง
ถ้าไม่อดทนก็อาจท้อใจ” คำพ่อสอน จนชาวเน็ตแห่ชื่นชมและให้กำลังใจกันเป็นจำนวนมาก
ระยะทางกว่าจะไปถึงโ ร งเรียน หลายช่วงเป็นร่ อ งลึ กและมีคนทำให้รถจักรย านย นต์ไม่สามารถขับขี่ผ่านไปได้
รถจักรย านยนต์ของครูติดห ล่ มโ ค ล น และส่งผลกระท บต่อการเดินทางเข้าออกของครูดอยเป็นอย่ างมาก
ที่ต้องใช้เส้นทางขึ้นไปโ ร งเรียนที่อยู่บนที่สูงและเป็นถิ่ นทุ รกันด ารทำให้ครูอาสาและคนที่สอบได้ต่างพากันถ อ ดใจ
และพากันลาออกพื้นที่ยังหลงเหลืออยู่ต้องอาศัยความมุ่งมั่นและตั้งใจในการทำหน้าที่ของครูในการให้ความรู้
กับเด็กบนดอย จะมีสักกี่คนที่ยอมลำบ ากเพื่อคนอื่นอาจจะพบได้ไม่บ่อยนักที่ใครสักคนจะยอมทิ้งความสุ ขสบาย
ในเมืองและผ่านตัวเข้าสู่ในพื้นที่ห่ างไกลความเจริญแต่ ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ คือหนึ่งในไม่กี่คน
ที่ยอมทุ่มเทเพื่อคนอื่นด้วยหัวใจนักสู้อย่ างแท้จริงสองมือแบบกระสอบอาหารด้วยสภาพเส้นทางที่เต็มไปด้วยโ ค ล นตลอดสาย
จึงทำให้การเดินทางของเขาเป็นไปอย่ างความทุลักทุเล มีเพียงมอเตอร์ไซค์คันเก่าผู้ชายที่จะพาเขา
ไปสู่จุดมุ่งหมายเท่านั้uถึงแม้ว่ารถครูอ๋อจะติดห ลุ่ มโ ค ล นเดินทางต่อไปไม่ไหว แต่เขาก็ไม่ห วั่ นพย าย าม
ดั้นด้นเดินทางไปให้ได้เพราะเขาแ บ ก ความหวังของเด็ก ๆ ขึ้นไปด้วยกระสอบปุ๋ย 2 ใบเพื่อนำอาหารกลางวันไปให้เด็กเหล่านั้น
ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ โพสต์ภาพขณะที่เขากำลังสิ่งที่เรียกว่าอาหารกลางวันไปให้เรา
เด็กนักเรียนที่อยู่บนพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ในจังหวัดแม่ฮ่องสอนครูหนุ่มวั ยใกล้ 30 ปี
ผู้ขออยู่เบื้องหลังความกินอิ่มนอนหลับและเป็นผู้มอบความหวังของโ ร งเรียนป างตองประช าสวรรค์ อำเภอป าย จังหวัดแม่ฮ่องสอน
และเป็นมาตรฐานแม่พิมพ์ผู้เ สี ยสละที่ทุ่มเททั้งแ ร งก ายแ ร งใจเพื่อลูกศิ ษย์บนยอดดอย
หน้าที่ความรับผิดชอบก็เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นครู ผมจะไม่ทำก็ได้แต่ผมสงส ารเด็ก ๆ
กลัวว่าเขาจะไม่มีอะไรกินทุกวันอาทิตย์ผมจะต้องขนอาหารขึ้นไปบนดอย ซื้อไก่ ซื้อหมู ซื้อผัก
เพราะต้องการให้เด็กได้กินและให้ได้รับคุณค่าทางโภชนาการอาหาร อย่ างเต็มที่เพื่อการเจริญเติบโตที่ดี
นอกจากนี้ยังต้องซื้อน้ำแข็งขึ้นไปด้วยเพื่อต้องตุนอาหารไม่ให้เ นื้ อสั ตว์เกิดอาการเ น่ าเ สี ย
โ ร งเรียนแห่งนี้ไม่เพียงแต่ความลำบ ากเรื่องการเลี้ยงอาหารกลางวันเท่านั้u ไ ฟฟ้าภายในหมู่บ้านก็เข้าไม่ถึง
จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อจากแผงโ ซล่ าเ ซ ลล์เท่านั้u ส่วนน้ำดื่มน้ำใช้ก็เป็นน้ำจากประป าภูเขาเด็ก ๆ
จะดื่มน้ำจากน้ำก๊อกสวนน้ำฝนจะได้ดื่มบ้างเป็นบางครั้งโ ร งเรียนป างต อ งประช าสรรค์ เนื่องจากเป็นพื้นที่ชุมช น
ขนาดเล็กหรือว่าเป็นห ย่ อ มหมู่บ้านและไม่สามารถจะตั้งหมู่บ้านได้เพราะจำนวนประช ากรไม่ถึง 120 คนโ ร งเรียน
แห่งนี้มีจำนวนนักเรียนเพียง 31 คนเท่านั้uซึ่งเป็นโ ร งเรียนที่อยู่ห่างไกลในเขตพื้นที่ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน
ทีมงาน ต้องขอชื่นชมคุณครูดอยทุกท่านที่ยอมสละเพื่อนักเรียน สุดยอดแม่พิมพ์ของช าติตัวจริง
